Dit verhaal behoeft een inleiding.
In september 2007 kreeg ik in een cursus naar aanleiding van het boek van Stephen Covey “The 7 Habits of Highly Effective People” de vraag: “Wat ga je doen met de rest van je leven?” Ik was toen nog maar 56 jaar oud. Ik vond het een goede vraag om aan de Here God voor te leggen. In de cursus was de slagzin “Als je doet wat je altijd hebt gedaan, krijg je wat je altijd hebt gekregen.” Ik was inmiddels 28 jaar lang leraar geweest in het landbouwonderwijs en allerlei cursuswerk, en daarnaast zeer actief op kerkelijk vlak. Mijn doel was om God weer te dienen in de zending, als leraar/landbouwkundige of wat ook. Ik legde dit aan God voor in gebed.
Het is riskant om serieus tot God te bidden, want God neemt je gebed ALTIJD serieus. Je hebt het mis, als je denkt dat bidden niets meer dan een slag in de lucht is. Ook hier gebeurde er iets.
In de cursus moesten we een actieplan opstellen voor de doelen die je wilde verwezenlijken. Mijn actieplan omvatte 3 jaren: 1 jaar om met Roelie (mijn vrouw) op dezelfde lijn van zending te komen, 1 jaar om te weten waar we zouden gaan werken, en 1 jaar voor voorbereiding en papierwerk zoals visa.
Het liep anders.
In september had ik gebeden, en in oktober ging ik met een groepje vrijwilligers met een oude vriend naar Zuid-Afrika (Rustenburg) om een huis voor weeskinderen in een township te bouwen. Stiekum verwachtte ik van God dat Hij me zou wijzen dat ik daar mijn levensvervulling zou vinden. Maar ik zag al gauw dat ik daar niet veel te betekenen had, en gedesillusioneerd vloog ik terug naar Nederland. Daar wachtte mij tussen de honderden emails één email die mijn leven zou veranderen, met de titel:
We need your help!
Een oude bekende die net als ik vroeger in Wageningen had gestudeerd, stuurde me een email met bovenstaande titel “We need your help”. Hij had op Papua New Guinea in Hoskins/New Britain een zendingsschool opgezet voor kinderen van zendelingen die in de stammen of ondersteunende diensten werkten. Maar hij moest door omstandigheden terug naar Nederland en zocht een vervanger… iemand die praktisch alle vakken kon geven op highschoolniveau in voertaal Engels/Amerikaans. Zonder salaris maar levend van giften. Wie doet dat? Hij maakte zich zorgen! En nu komt het verhaal van het fietssleuteltje dat hier alles mee te maken heeft.
In de week dat hij het emailtje om hulp verstuurde, ging hij zwemmen in de Stille Oceaan – de grootste oceaan ter wereld. Hij was met de fiets naar het strand en had het fietssleuteltje in een zakje bij zich. Maar na het zwemmen was hij het sleuteltje kwijt: verloren in de Stille Oceaan. Hij kreeg toen de merkwaardige gedachte alias gebed: “Here God, ik ga terug in zee om het fietssleuteltje te zoeken. Als U het mij laat vinden, weet ik ook zeker dat U gaat voorzien in een vervanger voor mij op deze zendingsschool.”
Hij terug in zee en het onmogelijke gebeurde: Hij vond het fietssleuteltje ergens in zee waar hij had gezwommen, ergens in het donkere vulkanische zand op de bodem. Het moment kan heel goed op de zondagmiddag zijn geweest, dat ik terug uit Zuid-Afrika zijn email opende en in mijn hart wist: Dit is voor mij!
Een jaar later in oktober 2008 waren Roelie en ik op Papua New Guinea, uitgezonden door de Evangelische Kerk “De Pijler” te Lelystad, als leraar op de internationale zendingsschool “Malango-School” van de New Tribes Mission.