Non-verbale-communicatie... en ... werk aan een nieuwe site!
Deze week stond voor mij - Sino - een beetje in het teken van het nieuwe vak dat ik (er bij) geef: non-verbale-communicatie. Ik heb dat vak in NL ook eens gegeven en hier werd het actueel in het kader van het vak Engels "communicatie". Het is een leuk en interessant vak waarbij we vooral moeten leren waarnemen en de betekenis van allerlei gebaren en houdingen goed interpreteren. Ik heb er verschillende boeken op nagelezen en mijn keuze voor deze lessen is gevallen op "What every BODY is saying" van een ex-FBI agent "Joe Navarro". Het leuke vind ik - afgezien van het hoge gehalte aan waarnemen en oefeningen - dat ik weer eens een "hele" klas heb: 13 leerlingen.
Daarnaast ben ik de laatste hand aan het leggen aan het beschrijven van onze school (studieprogramma etc) op DVD in de vorm van een site. Waarschijnlijk komt dit over enkele weken ook beschikbaar op internet. Hier vast een voorproefje hoe het eruit gaat zien:
met links een extra keuzemenu per onderwerp
Crazy hair day
Afgelopen vrijdag was onze crazy-hair day. Iedereen werd uitgedaagd iets aparts met zijn haar te doen en zo op school te komen. Er waren weer fraaie creaties bij waarvan hieronder een foto-impressie (wat meer foto's voor degenen die enkele van deze kinderen kennen!):
..
...
...
De leerling links wilde graag groot zijn, met haar op zijn borst en een baard! Dit was zijn dag... ook al is het allemaal opgeplakt!
...
...
.
En tenslotte de kleuren van Papua New Guinea (links) en Pipi Langkous.
Ons vaste zaterdag ritueel - even naar het strand
Gistermiddag zijn we met de Mitshubishi truck even naar het strand geweest. Roelie wil 1x per week even zwemmen met wat andere dames op ons terrein en ik ga mee als chaperonne. Maar ditmaal stond er een hele kinderschaar en een andere familie klaar om in de laadbak te stappen... ze hadden van ons plannetje gehoord en wilden ook wel even zwemmen. Zo gingen we dus met een (vrachtwagen) bak vol en hadden een hoop plezier...
.
Kinderen vermaken zich altijd wel... hier moest zonodig een boomstronk vele tientallen meters verplaatst worden om uiteindelijk op onze plek als rustbank te dienen!
Uit de keuken geklapt...
In Lamogai (enkele weken geleden) werden we uitgenodigd om te komen kijken hoe men een keuken-huisje ging bouwen. Het frame stond er al.... voor ons zou men het dak erop leggen, waarna eronder gekookt kon worden.
..
Eerst worden dwarslatten op het frame vastgebonden met lokale materialen en lokale knopen die passen bij deze liaanachtige materialen.
..
Dan wordt er een laag regenvaste bladeren op bevestigd....
en degelijk laagje bij laagje vastgeknoopt.
Het huis is klaar en kan weer een paar jaar mee!
Ondertussen kwam dit jongetje langs met een veel te grote kokosnoot!
Bijna elke dag om een uur of 5 ging ik even kijken bij een man die een trommel aan het maken was uit een boomstam. Een kundu. Als het houtwerk klaar is - uitgehold - dan vangt men een grote hagedis of een slang en spant die huid strak als trommelvlies aan een kant.
.
Taro en bataat ... verder met de keuken en voedselvoorziening
Voor de mensen in de stammen is Taro het hoofdvoedsel. Een knol met zetmeel, veel meer is het niet. Ik vind onze aardappelen heel wat lekkerder, maar dat is waarschijnlijk een kwestie van gewenning, want de mensen hier smullen elke dag weer van deze taro. Daarom wat meer over hun tuinen en de teelt van taro (en bataat) aan de hand van foto's.
.
Langs glibberige paadjes en gladde boomstammen over een klein riviertje komen we bij de tuin die geoogst kan worden. Men heeft er de laatste weken niet veel meer aan gedaan en dat is wel te zien... het onkruid groeit hier heel wat harder dan in NL.
.
Bij de tuinen staat een huisje waar men verblijft op dagen vol tuinwerk,
maar ook om de gewassen tegen vogels te beschermen.
Rechts een tuin met voornamelijk bataat - zoete aardappel... een gezonder product dan de taro, die bijna uitsluitend zetmeel bevat.
De zoete aardappel (bataat) is er in verschillende kleuren (en geuren).. paars of geel.
.
De taro wordt uit de grond getrokken (links)
en met een schelp oppervlakkig schoongemaakt (rechts)
..
De taro wordt bij elkaar gebonden en meegenomen naar het (tuin)huis.
In het tuinhuis wordt de knol van de stengel gescheiden met een scherpe schelp
en klaargemaakt voor de maaltijd.
.
Men maakt vuur door met een bepaald soort hout stevig
in een groef in ander hout te wrijven.
De enome wrijvingswarmte is genoeg om het hout te doen smeulen en opvlammen.
De taro kookt men soms direct op het vuur, maar meestal kookt men taro in kokosnat.
..
De resterende stengel van de taro plant men opnieuw voor een volgende oogst.
Taro, bataat (geel) en groenten zijn thuis gekookt....
..
... en de tafel wordt gedekt op enorme bladeren....
De gekookte taro en bataat wordt met wat groente opgediend.
.
Men vindt tegenwoordig makreel in tomatensaus een lekkernij die door de maaltijd wordt verwerkt, soms door de groente of door een ander gerecht. Deze blikjes konden we zelfs in de Lamogaistam in de "winkel" (een hutje) kopen. En als je opeens een hoop gekakel hoort en daarna is het stil... dan is er weer een andere specialiteit van de lokale kok!
Zomaar een plaatje op een "verloren" moment - De kliniek
In de kliniek deed Jan onderhoudswerk met de mannen die voor de kliniek verantwoordelijk zijn. De tafel wordt hier gerepareerd. Honderden mensen zijn van zo'n "kliniek" afhankelijk. Het frustrerende is dat er een chronisch tekort aan alles is. Mensen lijden en sterven bij gebrek aan medicijnen.
De kliniek met op de achtergrond het zendingshuis.
We laten het hier weer even bij... we hopen dat u dit met plezier hebt gelezen. Wilt u nog eens nadenken over het lees- en schrijfonderwijs waar we vorige week over schreven!
Misschien wilt u deel gaan uitmaken van het ....
lees- en schrijfonderwijs
aan de kinderen in de Lamogaistam.
Tot volgende week!
Hartelijke groeten van Sinco en Roelie!
|