De eerste week zit erop
Terwijl ik dit schrijf is de tweede week net begonnen.
De eerste vijf dagen nadat ik thuisgekomen was heb ik grotendeels slapend doorgebracht, wat was ik moe! Vanaf donderdag leek de vermoeidheidsmist wat op te trekken gelukkig. Ook al was ik al wel weer in de bibliotheek gaan werken, echt veel fut had ik nog niet, maar dat is nu weer anders.
Het wennen aan de tropische benauwde hitte mag nog even wachten gelukkig. Er was al iemand die aan mij vroeg of ik het weer uit Nederland had meegenomen. Het was vorige week regenachtig, winderig en zo koel, dat ik voor het eerst in al die drie jaren dat we nu hier zijn, een vest aandeed. Ik vond het wel best en de andere zendelingen ook.
Het is "windy season" zoals ze dat hier noemen. Het is al een tijdje zo, maar wat ons betreft mag het zo blijven. Maar daar hoeven we natuurlijk niet op te hopen."
Het is erg bemoedigend en hartverwarmend dat ik door iedereen hartelijk welkom werd geheten en vooral de ouders van de kinderen hier benadrukten oprecht dat ze zo dankbaar zijn dat Sinco en ik hier wilden blijven.
De eerste week "homeschooling" met medewerking van Sinco en Tiffany als geschoolde leerkrachten was behoorlijk intensief en pittig. Zowel voor de ouders als voor de leerlingen en natuurlijk was Sinco ook opgelucht toen de eerste week er op zat.
Alles is zo anders en het is er ondanks het verminderde aantal leerlingen niet eenvoudiger op geworden. Waarschijnlijk is het wel twee keer zoveel werk omdat er nu heel andere dingen om de hoek komen kijken, zoals het verantwoorden van alle resultaten etc. aan de "homeschool"
organisatie in Amerika, enz.
Maar daar kan Sinco beter zelf wat over vertellen (maar hij is momenteel te druk bezig met het opstellen en verzorgen van de lessen).
Mijn werk in de bibliotheek gaat gewoon door, want ook in het nieuwe systeem lenen de kinderen uiteraard boeken voor de studie en ook privé kunnen ze uiteraard nog heel wat leuke en mooie boeken lezen het komende seizoen.
En ik kan nog steeds doorgaan met het bijwerken van het nieuwe systeem dat enkele jaren ingevoerd is.
Zaterdag zijn we eerst 's morgens naar Kimbe gegaan om de voorraad wat aan te vullen. Ook heb ik nog even geneusd in de tweede hands kledingwinkel om wat bloesjes te bemachtigen voor een prik. Ik had namelijk nogal wat kleding achtergelaten om het gewicht in mijn koffer beperkt te houden.
Dat was trouwens weer een heel gedoe! Ik ben er wel een paar uur mee bezig geweest de laatste dag voor vertrek om met passen en wegen datgene mee te nemen waar mijn voorkeur naar uitging. Ik had wat lekkere dingen gekocht, zoals pakjes thee met een smaakje, drop, stroopwafels, vertrouwde zalfjes, cremetjes, toiletartikelen, een nieuwe Bijbel (herziene Statenvertaling, wat een zwaar ding zeg!). Verder had ik het nieuwe broodbeleg Speculoos ontdekt. Wat is dat lekker zeg! Maar die pot heb ik toch maar achtergelaten, plus de helft van de dropjes (die ik ook voor anderen mee wilde nemen), mijn shampoo en dus kleding.
En als ik dan achteraf kijk wat ik nu allemaal mee had genomen, en hoe belangrijk het allemaal was? Dat is voor mij toch altijd weer een vraag.
En dan, hoe belangrijk is het nu eenmaal? Op een ochtend leerde ik weer een lesje.
Ik was (te) vroeg wakker en ging wat lezen. Via mijn email krijg ik regelmatig een Nieuwsbrief van een Organisatie van Messiasbelijdende Joden. Zij geven dan berichten door over de situatie in het Midden Oosten en zo werd ik er met mijn neus opgedrukt, welke dreigingen er zijn en hoeveel mensen er in angst en vreze leven door de dingen die gebeuren en zullen gaan gebeuren. En dan zit ik me druk te maken over een bepaald merk Shampoo, of broodbeleg! Waar gaat het helemaal over?
Terwijl we hier in PNG gelukkig absoluut geen honger hoeven te lijden en ook de meeste toiletartikelen zijn (nog) volop verkrijgbaar.
Hoe kortzichtig kun je zijn!
Net terug uit Nederland moet ik toegeven dat ik weer een beetje beïnvloed was door het gemak van de overvloed.
Wat doet welvaart en overvloed met ons?
Zaterdagmiddag kon ik eindelijk weer een duik nemen in de oceaan. Met
Jan en Annette zijn we eind van de middag met stoeltjes en een
thermoskan thee naar het strand getogen. Ik heb heerlijk gezwommen, de
eerste aanzet om weer aan mijn conditie te werken. De hemel was
prachtig. Van links naar rechts waren wel 3 verschillende beelden
zichtbaar. Aan de ene kant de zon die neigde onder te gaan, hetgeen de
hemel in vuur en vlam begon te zetten. In het midden een prachtig blauw
met schitterende wolken en rechts weer een andere kleur blauw, zo
gigantisch mooi!
We hadden geen geduld om tot de zonsondergang te
wachten, wat eigenlijk erg jammer was, want het moet ontzettend mooi
geweest zijn. Ik thuis nog wel even naar buiten gelopen om het oranje
schouwspel te bewonderen.
"De hemelen vertellen Gods eer!"
Laten wij dat ook doen!
Hartelijke groet van Sinco en Roelie |
