...

Eerst wat foto's... het is druk. Afgezien van het schoolwerk ben ik bezig met preken over profetie. Dat vergt (veel) tijd, temeer daar het onderwerp is waar velen de eigen fantasie en bijbelinterpretatie zo'n beetje de vrije loop laten. Komende zondag is het thema "profetie en Israel".

Roelie vertelt verder:

Het valt wel mee met pais en vree - Piraterij en gevechten

Bij het zien van dit plaatje van deze boot denk je als Nederlanders misschien in de eerste plaats aan een leuk tochtje op een mooi meer, een rustig dagje vissen, of misschien iets anders dat met een vrije dag of vakantie te maken heeft.
Hier worden dit soort bootjes “bananenboten” genoemd, vraag me niet waarom, ik zie geen link. Maar deze bootjes worden gebruikt voor het vervoer van mensen van het ene eiland naar het andere. En dan niet op een mooi rustig spiegelend meertje, maar over de soms zeer gevaarlijke oceaan. Er gebeuren dan ook niet zelden ernstige ongelukken mee. Maar helaas worden de boten ook regelmatig overvallen en beroofd door piraten.
De afgelopen vijf maanden zijn er  twee van zulke boten vermist geraakt met weinig of geen aanwijzingen waar ze gebleven zouden kunnen zijn. De politie doet nog steeds onderzoek om piraterij te bevestigen of uit te sluiten.
Helaas worden ook de busjes die voor personenvervoer worden gebruikt ook af en toe overvallen. Aangehouden, beroofd en de inzittenden soms wreed mishandeld, of gekidnapt.

Vorige week was hier een eind verderop ook weer een rel. De verschillende dorpen zijn elkaar niet altijd goedgezind. Zo waren er een paar mannen uit Kwalakasi kokosnoten gaan oogsten op een plantage van Kasia (Judith’s dorp). Toen ze werden gesnapt door jongens van Kasia, kwam er een vechtpartij en een grotere rel was ophanden. De jongens werden zo afgetuigt dat ze naar het ziekenhuis moesten. De mannen van Kasia maakten zich klaar om revanche te nemen. Inmiddels werd door Kwalakasi een busje overvallen waarin enkele bekenden van ons zaten. Angelica (de moeder op de foto) met haar oudste dochter zaten er in, zij werden geduwd en geschopt en dat was nog het minst erge, want een broer van Angelica kreeg een houw van een bush-mes en moest daarvoor in het ziekenhuisje behandeld worden. Gelukkig kwam ook hij er betrekkelijk goed van af. De politie wist intussen escalatie te voorkomen en overleg tussen de dorpsleiders resulteerde in een schadevergoeding van een paar duizend dollar en daarmee is de zaak afgedaan. .

Angelica en haar man Emiel met hun kinderen waren afgelopen vrijdag onze gasten. Eens in de zoveel tijd nodigen we eens een werker uit. Angelica is wok-meri en Emiel is bewaker. Ze zijn al eens eerder bij ons geweest en namen toen alleen hun jongste zoontje mee, maar dit keer had Sinco erop aangedrongen om alle 6 kinderen mee te nemen. Uiteindelijk brachten ze er 5 mee, de oudste voelde er niet veel voor, die was te verlegen. Je moet je ook proberen in te denken wat het moet zijn voor deze mensen die gewend zijn in een klein simpel houten hutachtig huisje te leven, met varkentjes in en uit (zo ongeveer) om dan in een westers ingericht behoorlijk groot huis te worden genodigd, te moeten zitten aan een echte tafel met stoelen erom heen, mooie borden, goed bestek, een complete maaltijd!
Ik denk dat ik me zou voelen alsof ik bij de Koningin mocht eten. Het is aan de ene kant een eer, maar aan de andere kant brengt het je wel in verlegenheid en onzekerheid.
Bovendien , het eten dat wij heerlijk vinden, lusten zij echt niet. Het is ook hier: wat de boer niet kent, dat eet hij niet. Maar rijst en kip gaat er bij iedereen altijd zeer goed in. Dus voor deze gelegenheid hadden we een kip gebraden en een grote pan rijst gekookt. De sausjes die Sinco voor zichzelf altijd maakt en zo heerlijk vindt, vonden de kinderen maar niks. Ze zeiden natuurlijk ook niet zo veel, maar reken maar dat ze een heleboel te vertellen hadden later aan hun verdere familie en buren en vriendinnen.

Bijbelstudie

In de middagpauze kun je vaak dit tafereeltje zien. Bosko is een echte evangelist, samen met zijn vrouw Florence (achteraan) geeft hij bijbelles in hun stammentaal voor de andere werkmensen hier. Helaas loopt het niet storm, maar Flavia links vooraan is trouw en wil groeien in haar geloof.

Planning

.

SSEC

Zaterdag waren we uitgenodigd bij Gotthilf (wat een prachtige naam!) en Rosemarie. Een echtpaar dat vorig jaar is komen werken voor de SSEC, the Southern Sea Evangelical Church. Zij zijn uitgezonden vanuit Duitsland en runnen daar met z’n tweeen het hele centrum. Ze geven les aan plaatselijke voorgangers die van over het hele eiland hier naar toe komen. Er wonen ook studenten op hun terrein met hun gezinnen. Het is een totaal andere opzet dan bij NTM. Bij hen gaat alles in het Pidgin. Wij hebben veel bewondering en respect voor Rosemarie en Gotthilf, zij moeten echt alles “alleen” doen en we hebben al lang door, dat het een en ander vanuit de organisatie niet altijd zo best geregeld is. Zij hebben ook slechts 3 uurtjes in de avond de beschikking over electriciteit en geen ventilatoren. Dus het is echt afzien in de hitte.
Wij zijn in het verleden al eerder daar te gast toen het vorige echtpaar daar nog werkte. Dus we kenden de situatie. We werden in de namiddag verwacht en heerlijk onthaalt met een Duiste koffietafel. Lekkere koffie en heerlijk appelgebak.

.
Links Roelie met onze gastheer en -vrouw.
Rechts een prachtige boom waaronder vaak grote vergaderingen worden gehouden.

G en R zijn van onze leeftijd, hebben ook 6 kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd als de onze, dus we hebben wel wat dingen gemeen. Zij hebben al eerder jaren in PNG gewerkt, toen ze pas getrouwd waren, ruim 30 jaar geleden. Hun eerste 5 kinderen hebben ook allemaal op PNG gewoond, op het hoofdeiland.
Behalve het uitwisselen van de werkervaringen, etc. hebben we, i.i.g. als vrouwen natuurlijk ook lekker kunnen keuvelen over kinderen en kleinkinderen. Wat het laatste betreft lopen ze een beetje voor op ons, maar het was erg leuk om hun foto’s te bekijken. Vol trots vertelden ze dat een van hun dochters een tweeling verwacht! We kregen ook nog een rondleiding over het terrein. Juist die dag waren er volleybalwedstrijden met aan het eind van de dag de uitreiking van een beker en een feestelijke gemeenschappelijke maaltijd, klaargemaakt door de vrouwen van de voorgangers en studenten. Wij hadden mogen meegenieten, maar kozen er voor om op tijd terug naar huis te gaan

Het kleine meisje op de foto liep daar parmantig rond en probeerde onze aandacht te trekken, maar toen Sinco een close-upje wilden maken werd ze toch wat verlegen.

De groene boomkikker...

Toen we terugkwamen en het busje parkeerden zagen we in het rooster van een ander geparkeerd busje een groene boomkikker. Die had daar een veilig onderkomen gezocht, misschien aangetrokken door de warmgelopen motor? Eerst dacht ik dat het een plastik speelgoedkikker was, die een van de kinderen voor de grap daar had geplaatst. Maar nee, Sinco zei: hij is echt! Dat bleek ook zo te zijn!

.

Literacy project voor de Lamogai stam

De laatste hand is praktisch gelegd om het literacyproject voor de Lamogaistam te starten. Zie vorige dagboeken. Schoolborden zijn klaargemaakt en kunnen worden overgevlogen samen met de andere materialen voor het lees- en schrijfonderwijs in de dorpen.

.

Computerles

Aan 6 leerlingen geeft Sinco les in Office. Hier zijn ze bezig om formules op te stellen voor een tabel met inventaris met afschrijving en actuele waarden.

Hoog bezoek

Vorige week werd hier verderop een lokale school geopend. Voor deze gelegenheid waren de minister president en de gouverneur uitgenodigd. Een van onze leerlingen was daarbij met haar vader.
Links de gouverneur en rechts de prime minister met een van onze leerlingen. Waarover spraken zij? Over de school!

.

Glanzende Vliegenvanger

Ik hoor hier heel vaak een vogel met een prachtig fluitend geluid als van een nachtegaal, maar ik kon hem maar niet te zien krijgen. Maar vandaag zag ik hem eindelijk: De glanzende vliegenvanger. Hij komt zelden in de zon, (is erg verlegen) maar houdt zich op in de boombladeren. (De foto is niet van onszelf)

..
Links het vrouwtje en rechts het mannetje.

Hartelijke groeten van Sinco en Roelie.

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!