...

...

Regen en nog eens regen

Terwijl bij jullie de schaatsen en sneeuwschoenen uit de kast getrokken zijn, hebben we hier te maken  met tropische regenstormen.
Wij als blanken zitten er wel droog bij en hebben zelfs de beschikking over een droogtrommel, maar voor de Papua’s is het lastig om hun spullen droog te houden en de was droog te krijgen. Het water komt bijna dagelijks, al wekenlang, met bakken uit de hemel.

Regentijd: ons pad is dagelijks een riviertje in de hevige regenbuiren.
Het betekent dat je ook met paraplu toch drijfnat wordt waar je ook heeengaat!

Dat is nog tot daar aan toe, maar de harde wind die af en toe aanrukt zorgt ook voor veel schade en ongelukken.
Het gebeurde meerdere malen deze week, in het omliggende dorp dat de golfplaten daken van de huisjes werden gerukt, waardoor bomen (o.a. bananenbomen) en ander planten beschadigd werden. Levensgevaarlijk! Een van onze werkmannen kreeg zo’n golfplaat, toen hij het dak wilde repareren tegen zijn scheenbeen. Dat had een vreselijk lelijke wond veroorzaakt, die in het plaatselijke ziekenhuisje gehecht moest worden. Later kwam ik hem tegen op krukken. Hij was nog even bij onze verpleegster langs gegaan omdat de hechtingen het niet goed hielden. Zelfs dit soort dingen lijkt nog te moeilijk voor officieel geschoolde mensen.
Moeilijk te begrijpen dat alles hier altijd half-half gedaan wordt en de kwaliteit van de ingevoerde producten (verband b.v.) ook zo goedkoop mogelijk, dus waardeloos zijn.
Ook verwonder ik me erover dat ze hun daken niet steviger vastzetten, ze zijn toch gewend aan deze stormen die in de regentijd vaker voorkomen?
En de weg van Kimbe naar Hoskins en Kasia. Een poosje geleden waren bepaalde delen bijgewerkt met groot gareel. Nu, na weken regen, leek het asfalt (het mag de naan niet dragen) wel gatenkaas! Wat een kuilen! En dat is weer prima voor de autobusjes, etc.
En zo blijft dit eiland onderontwikkeld, dat doet ons wel pijn omdat we van deze bevolking zijn gaan houden, en ze gunnen dat ze niet in de prut blijven steken.

De weg naar Kimbe in de regentijd... een oudere foto, maar er is weinig veranderd.
Een weg die constant afbrokkelt door het zware olieplantage verkeer en die voor een hoofdweg over ons eiland wel wat meer aandacht verdient.

Nu is dit ten dele belangrijk. Waarom vind ik dat? Het gaat hier om de buitenkant. Maakt het je bestaan gelukkiger of zinvoller als je een goedgebouwd huis hebt en goede wegen, waarop auto’s snel en nog sneller kunnen rijden?
Persoonlijk denk ik van niet.
Als je de situatie, zoals hierboven geschetst vergelijkt met de dorpjes in de inlanden, waar geen wegen en auto’s zijn en de daken van oerwoudmateriaal gemaakt zijn, lijkt me dat bijna verkieslijker.

Het grote verschil zit toch alleen in het innerlijk van de mensen.
Hier aan de kust is de angst voor geesten e.d. door het contact met de buitenwereld, niet in de minste plaats door de inbreng van christelijke kerken, beduidend minder. Ik zeg niet, dat het is verdwenen. In plaatsen waar nog geen of weinig invloeden van buitenaf zijn geweest, heerst de angst. Angst voor geesten en de dood!

En ook als er al jaren zendelingen zijn in een dorp, duurt het tientalle jaren voordat de invloed van de “medicijnmannen” minder wordt!
Pas als mensen zich volledig overgeven aan de Grote Medicijnmeester, en Zijn Woord aanvaarden, zie je dat ze echt gelukkig zijn!
En ook al blijven de vrouwen in grasrokjes lopen en houden ze vast aan hun eenvoudige manier van koken, en blijven ze alles te voet doen, hun ogen stralen, de angst is weg!

Dit te beseffen geeft ons nog steeds een gevoel van vreugde en dankbaarheid, dat we zijdelings betrokken mogen zijn bij de verbreiding van de verlossende boodschap!
En jullie, als vrienden die ons hoe dan ook steunen, zijn net zo belangrijk in de betrokkenheid! God zij dank!

Kinderspel

Vanuit de bibliotheek, die op de eerste etage is, had ik tijdens een enorme regenbui uitzicht op een leuk schouwspel. Naast de bieb is het hek, ter bescherming van ons terrein en vlak daar naast loopt een weg van de Papua’s.
De weg was veranderd in een snelstromende beek.

De (nieuwe) weg achter ons terrein... nu tamelijk droog,
maar bij een regenbui verandert de weg in een riviertje!

Een stuk of 12 jochies, naar schatting tussen de 4 en 11 jaar, waren aan het spelen in de stromende regen. De meesten liepen spiernaakt, de grootste knul was denk ik een jaar of 11 en had een broek en shirt aan en die zat met zeep zijn haren te wassen in de stroom. Natuurlijk modderig,maar wat maakt het uit. Hij zat lekker zijn hoofd in te schuimen en probeerde dat er weer  uit te spoelen. Met de helft van het schuim nog op zijn hoofd ging hij weer met de anderen spelen en toen bleek dat hij een geboren leider was. Hij stuurde de groep aan met instructies, wijzen en gebaren. Ze hadden plankjes of stukken board van ongeveer 40 bij 40 cm. en lege blikken of emmertjes e.d. Ze legden het plankje op de stroom , emmer er omgekeerd op, en dan met een bepaalde manouevre zetten ze de plank aan het glijden Ze hielden dan met beide handen het emmertje vast en gebukt renden ze dan met hun attribuut aan, dat al surfend over de stroom zeilde, tot ze na een meter of 10/15 strandden. Wat de spelregels waren, want die waren er wel degelijk, daar kon ik niet achter komen, maar het was zo fascinerend om ze te zien spelen  in de stromende regen in hun nakie! Wat een leventje hebben die kids hier!

Ze zijn niet verwend met duur speelgoed en hebben de tijd van hun leven!
Erg jammer dat ik geen camera bij me had, maar met wat fantasie kunnen jullie er wel een voorstelling van maken!

Handwerkclubje

Vorige week zijn we met een handwerkclubje gestart.
Dat kwam zo. De laatste tijd ben ik weer aan het haken geslagen, op het idee gebracht door mijn vriendin die schreef wat voor leuke dingen ze maakte, inclusief foto’s ter illustratie.
Tijdens de conferentie was ik tijdens het oppassen op een paar kinderen van de zendelingen uit de Bush aan het haken. Mijn assistentje, een meisje van 11, had dat gezien maar was blijkbaar te verlegen om er wat van te zeggen. Ze had het wel tegen haar moeder gezegd en die vroeg of of ik haar dochtertje een eindje op weg wilde helpen. Het meisje, Christina, had namelijk met Kerst een pakketje gekregen met een Beginnersboek voor handwerken met breinaalden en garen. Maar de moeder die nooit had leren breien had haar niet kunnen helpen.
Op het moment dat het mij schikte was Christina met andere meisjes aan het spelen. Ik zei, neem je vriendinnetje maar mee. En zo is het gekomen.

Vrijdag was de eerste dag, en dinsdag ging Christina (naast Roelie op de bank) met haar familie weer terug naar hun dorpje. Het was dus kort dag, maar ze bleek een snelle leerling te zijn en pakte de draad (heel letterlijk) snel op. Toen ze vertrok, na 3 “lesjes” had ze de beginselen te pakken!

En de vriendinnetjes? Gelukkig had ik zelf ook een paar setjes breinaalden en zijn twee van de meiden ook heel ijverig aan het oefenen. Er was nog een meisje met belangstelling, maar omdat ik geen geschikte breinaalden meer over had heb ik haar leren haken!
Ze hebben er tot nu toe veel schik in en af en toe komen ze nu een uurtje bij ons thuis, zodat ik ze verder kan helpen.

Tja, zo is mijn taak en rol wat verschoven, van bibliotheekmevrouw tot zondagschooljuf en handwerkjuf! Alleen vandaag kon de zondagschool helaas niet doorgaan vanwege de stromende regen!

School

Sinco gaat gewoon door op school... nog 5 weken te gaan en dan moet alles klaar zijn. Dat is wel een beetje spannend, want je kunt leren niet helemaal forceren. Van alle praktische zaken worden regelmatig foto's gemaakt om te bewijzen aan de Amerikaanse onderwijsinstelling die de studie moet goedkeuren dat alles inderdaad is gedaan.

.
Bij de biologieles over het skelet werden kippebotjes verbrand en opgelost in zuur
om het verschil tussen calciumfosfaat en collageen te zien.

In de natuurkundeles hebben de meisjes een electroscoop gemaakt
(in een jampot met deksel).. de lessen zijn overigens meer op HAVO niveau.

Op vrijdagmiddag is er een praktikum met allerhande technieken. De afgelopen 2 weken waren microscoop technieken. Volgende week gaat het om scheikunde titreren met de bijbehorende vaardigheden.

De microscopen voor biologie zijn allemaal gekregen van Nederlandse scholen.
Met een digitaal verlengstuk wordt het beeld geprojecteerd.

..
Tekenen wat je ziet en coupes snijden - het is niet zo gemakkelijk!

.
Met een speciale veer wordt steriel geprikt
en van het bloed wordt een uitstrijk gemaakt op een objectglas.

En het leuke was dat we zelfs met een relatief kleine vergroting van 400x
met onze eigen bloeduitstrijkjes toch een heel goed beeld van de rode en witte bloedlichaampjes kregen.

Eigenlijk vond ik onze eigen preparaten mooier dan deze foto uit het leerboek (2500x)
De kleine "donuts" zijn de rode bloedlichaampjes, de grote de "witte".

Een van de leerlingen had een kleine tonijn voor ons gevangen.
Een bijzondere heerlijke vis die we ons - vorige week
samen met het gezin van Judith - lekker hebben laten smaken.

Roelie en Judith maken samen de maaltijd in Papua stijl klaar:
tonijn en groenten in kokosmelk etc. heerlijk!

Diversen

De Rabaul Queen was flink overladen (meer dan 350 mensen) toen zij verging.

Jullie hebben misschien op het nieuws gezien dat hier een passagiersboot tussen Kimbe en Lae is vergaan, de Rabaul Queen. Er zaten veel studenten op die na de grote vakantie - hier in december en januari - teruggingen naar school in Lae. Ook van mensen op ons terrein zaten er een aantal vrienden en bekenden bij die zijn omgekomen. Dat treft ons allemaal. Een tijd terug was hier ook al een vliegtuigongeluk waarbij praktsich alle passagiers omkwamen waaronder een zwager van een wokmeri. Door de hevige regens zijn er ook landverschuivingen: op het hoofdeiland zijn daarbij 60 mensen omgekomen.
We weten niet wat we hiervan zullen zeggen: we leven mee met de nabestaanden en zijn des te meer doordrongen van de noodzaak de mensen in PNG te bereiken met de boodschap van Jezus Christus.

De baai bij Kimbe... rechts een olietanker die wacht op zijn lading palmolie.
Op de achtergrond het Garbuna-vulkaancomplex in de regen.

Hartelijke groeten van Sinco en Roelie.

Naar begin