Terugreis van Hoskins naar Nederland - eenvoudig fotoverslag

Ruth, de dochter van Shirley, had wollen dassen voor ons gemaakt in de PNG nationale kleuren.

Rechts vooraan Shirley, daarachter haar kinderen.

Erika en Grace met Roelie op de afscheidsfoto.

Sinco's lege bureau. Daryl Hess heeft het bureau overgenomen.

Maandagmorgen 26 maart
vroeg op Hoskins airport.

Tracy stond erop nog een afscheidscadeau aan Roelie te geven. Op het vliegveld kocht zij een PNG hanger voor Roelie.

Afscheids groepsfoto of op ons vliegveld(je).

vlnr: Tracy, Randy, Rosina, (omstander), Deline, Shirley, Sinco, Ineke, (omstander), Judith + Rayline, Roelie, George.

Roelie met onze wokmeris

Roelie met haar kleine vriendjes Mark en Aisha Carpenter in de kleertjes die Roelie voor hen had gemaakt.

Roelie en ik zijn door de "gate" en maken een laatste foto van onze vrienden.

Het is hier maandagmorgen 26 maart 8.00 uur. Om 9.15 zouden we landen in Port Moresby. Om 3 uur behoorde ons toestel te vertrekken naar Hong Kong, maar dat werd een uurtje later waardoor we onze vlucht naar Taipei misten.

Allerlei extra formaliteiten in Hong Kong met de douane om soepel over te boeken naar de volgende vlucht naar Taipei, de volgende dag.

Het was hier verboden om foto's te maken, maar we spraken nog niet zo goed Chinees om dat op tijd te snappen.

Een lange nacht bij gate 60 op Hong Kong Airport. Ik had gelukkig een goed gesprek met een Fransman die ook enkele uren moest wachten (XP Xavier Pierre). God weet wel wat Hij doet!

Dinsdag 27 maart

De volgende dag naar Taipei waar Jaimie en haar moeder ons opwachtten. Vanaf het allereerste begin stal Jaimie ons hart.

Snel een douche in het hotel en toen werden we meegenomen naar een eet-tentje waar we een flinke maaltid kregen. Met stokjes eten! Dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar we beginnen het te leren.

's Middags hebben we wat noodzakelijke inkopen gedaan in een groot (goedkoop) Cash & Carry warenhuis (Costco).

De familie Chien nodigde ons uit om het avondeten bij hen thuis te nuttigen. De broer van Jamie is een meesterkok in Japans eten en hij bereidde een voortreffelijke maaltijd. We zouden ons opgelaten kunnen voelen bij zoveel gastvrijheid maar de gezelligheid liet ons weinig tijd om er echt mee te zitten.

De straat met ons hotel (rechts achteraan bij het rode uithangbord.
We zitten daar aan de achterkant op de 6e verdieping (608).

Het straatbeeld wordt hier bepaald door een terreur van scoters en dure auto's. Alleen het topsegment van elk merk rijdt hier rond.
Er wonen hier vele rijken der aarde. De gewone mensen wonen buiten Taipei.

Woensdagmiddag werden we meegenomen de bergen in. Taiwan is ook vulkanisch actief. Hier rijden we langs warm waterbronnen.

Op diverse plaatsen stopten we om van het uitzicht te genieten.

Ondertussen spraken de "moeders" over hun kinderen. Het klikte heel goed tussen de familie Chien en ons (tenminste, die indruk hebben wij).

Pa Chien is een echte buitenman. In zijn Landrover heeft hij alles om waar dan ook lekker koffie te zetten of wat dan ook onderweg klaar te maken.

Sinco en Pa Chien naast een historisch pad, Vissers brachten langs dit pad dagelijks hun verse vis van zee naar Taipei, een afstand van naar mijn idee meer dan 100 km.

Afgoderij.

Hier een tempel voor de god/godin van de aarde. Zij zou zorgen voor de welvaart en veiligheid in dit gebied.

Roelie met op de achtergrond de tempeltjes.

's Avonds werden we uitgenodigd voor een maaltijd in het Japanse restaurant van Jamie's broer.

Hier het karakteristieke straatbeeld met de overdaad en levensgevaarlijke capriolen van de scooters.

Gelukkig gingen wij ditmaal met een taxi. Taxies zijn hier relatief goedkoop.

Roelie met Ma en Pa Chien achterin de taxi.

We stopten bij -waarschijnlijk- een van duurste winkelpanden in Taipei. Het restaurant was op de hoogste etage.

Omdat hun zoon hier een van de voornaamste koks is, werden de ouders hier met het gepaste egard behandeld.

We kregen vele soorten heerlijke rauwe vis met allerlei sausjes, en daarnaast heerlijke kreeft. De kop scheidden we van het vlees en deze kop werd apart gefrituurd in een knapperig korstje om deze in zijn totaliteit heerlijk op te eten.

De ouders van Jaimie genoten zichtbaar, terwijl wij als Nederlanders dachten: Wat zou dit allemaal kosten?

Maar we genoten van deze - in onze ogen bijna overdadige - oosterse gastvrijheid.

Het team van de Japanse koks in hun keuken. Jaimie's broer was er deze avond zelf niet bij.

We keken neer op een bijzonder luxe etage met o.a. Chinees porcelein en een complete Japanse tuin.

Die paar kopjes en de theepot waar Roelie bij staat, kosten maar liefst 50.000 USD. Op de achtergrond een bewaker die ons komt vertellen dat we daar geen foto's mogen maken.

Donderdag 30 maart

In de smalle straatjes naast ons hotel leven de gewone mensen. Een belangrijk deel van het dagelijks leven draait om eten (net als bij ons) maar hier maken ze allerlei lekkere hapjes.

Hier een openbaar doorlopend buffet op straat!

 

In alle eettentjes werkt men met een open keuken. En er wordt hard gewerkt!

Deze man verkoopt suikerriet producten in zijn mobiele winkel/fabriekje.

Roelie geniet zichtbaar van al die lekkere hapjes op straat. Hier een verse vruchtenjuice voor een zeer zacht prijsje.

Donderdagmiddag gingen we met de bus naar het nationale museum, waar heel veel kunstschatten vanuit het Chinese vasteland en Mongolie zijn te bezichtigen.

Veel mensen hebben (ook in de bus) een mond/neuskapje op. Kennelijk zijn ze bang voor de ziektekiemen??? of voor het stuifzand uit Mongolie of de Gobi woestijn bij bepaalde windrichtingen.

Op de trappen naar het museum

Idem.... naar de ingang van het museum

In het museum zagen we vooral kunstschatten van jade en brons.

De bezoekersaantallen in dit museum stijgen sterk, waardoor je eigenlijk alleen 's middags na half vijf rustig rond kunt lopen.

Terug met de taxi naar het huis van familie Chien.... wat betekent "simpel". Het zijn hoog ontwikkelde fijne mensen die voor veel meer dan 100% voor anderen klaar staan. Wij worden aan alle kanten geweldig verwend.

Het appartement van de familie Chien. Zij wonen 5 hoog met al die mooie planten op het balkon.

Sinco mag hun computer gebruiken om onze site te showen, inclusief deze pagina in wording.

Roelie rust intussen uit van de vermoeiende museum wandeling.

Moeder Chien heeft een boek geschreven over de geschiedenis.

's Avonds hebben we een eenvoudige maaltijd genoten, waarna we met de bus naar de avondmarkt gaan.

Hier wachten we op een busstation. Dit busstation heeft gezellige zitjes onder een parasol. Helaas zou dit in Nederland door het vandalisme onmogelijk zijn. Het zegt mijns inziens veel over de instelling en levensstandaard van Taiwan.

De buschauffeur is een goede vriend van mevrouw Chien.

Op de avondmarkt verwachtte men van Roelie en mij dat we wel net zoveel zouden eten als Gideon hier deed. Maar we konden na alle maaltijden van deze dag echt niets meer op en moesten ons "beperken" tot wat drinken en een bakje heerlijke aardbeien.

Op de markt is alles aan eten te koop. Linksmidden op dit plaatje hanekammen, rechts eenden/ganzen koppen met nek.

Straatbeeld van de avondmarkt.

Gezellig opgemaakt vis-tentje.

De "meisjes" hadden een geweldige tijd.

Hioer mag je je eigen grote garnalen opvissen en waarschijnlijk bereiden.

Wij hadden plezier in een schiettent waar we wat prijsjes bij elkaar schoten.

Het valt me nu pas op dat Roelie haar luchtdrukpistool op mij heeft gericht!

... en alweer op mij!

Dit plaatje spreekt voor zich... goedlachs en zorgzaam.

Moeder Chien op de avondmarkt.

Deze avondmarkt was een kolfje naar Roelie's hand.

.... en het contact met kleine kinderen is kennelijk een gave.

Vrijdag 30 maart

Onze laatste dag in Taiwan. Eerst een bakkie koffie in een koffietentje in de straat van ons hotel.

 

Straatbeeld met een postbode, uiteraard gemotoriseerd en in het groen.

De lunch werd gevierd met vrienden van de familie Chien in een gerennomeerd restaurant. Zo leerden we ook de vrienden van de familie van Jaimie kennen.

Sinco in gesprek met de Amerikaanse echtgenote van een beroemde hoogleraar drama (rechts). Zij vertaalde het Chinees waarvoor ik heel dankbaar was.

Alles werd uiteraard gegeten met stokjes, zelfs de soep!

Na de lunch ging Sinco met Jamie naar het hoogste gebouw van Taipei, de "Taipei 101", lange tijd het hoogste gebouw ter wereld.

Uit de verte vallen de 8 delen op. Acht is een belangrijk getal in China/Taiwan.

Dichtbij merk je pas wat een indrukwekkend bouwwerk het is. Het stelt in het heelal natuurlijk niets voor. God moet bij wijze van spreken wel heel erg diep bukken om het te kunnen zien. Maar toch... indrukwekkend wat mensen kunnen bouwen.

Jamie en ik werden op de foto gezet en automatisch gefotoshopt in een foto van de Taipei 101.

Toch wel leuk als je daarna op vele monitors in beeld komt zoals de foto laat zien.

We gingen met de snelste lift ter wereld naar boven. Een klein stukje namen we de trap naar de etage waar we buiten-uitzicht hadden.

De ergste bewegingen van de top (door wind of aardbevingen) werden opgevangen en gedempt door een zwaar contragewicht van 660.000 ton!

's Avonds brachten Chienpapa, Chienmama en Jaimie ons terug naar het vliegveld waar we omstreeks 23.30 aan boord van een Boeing 777 gingen.

Terug naar Nederland.

We hadden een goede reis van 13 uur vliegen.

's Morgens om 7 uur (inclusief de 6 uur tijdverschil) landden we op Schiphol en konden onze kinderen weer in de armen sluiten.

Dat was een bijzonder moment!

Nadat we op een "terrasje" heerlijk appeltaart met slagroom en koffie hadden genuttigd, gingen we naar de auto's.

 

Wij gingen naar Gideon's huis in Lelystad.

Terwijl Roelie en Manuela even gingen rusten, ging ik met Gideon onze leenauto ophalen bij vrienden in Marknesse.

Aan het eind van de middag kwamen ook Wietske en Maarten met Matthieu, en Erlend en Eva met Femke en Nathan op bezoek. Wat een weerzien.

Op de foto Matthieu en Femke.

.

Eva met Femke.

Na even wennen durfde Femke wel met opa Sinco te spelen!

En dat was het dan.
Het is nu zondagmorgen 5 uur. Jetlag en slapeloosheid..... we gaan nu in Nederland de draad weer oppakken. Logeren bij de kinderen, spreken met zendingsorganisaties, de NTM zendingsdag enz. Straks weer naar de kerk in de Pijler. Haring eten enz.

De toekomst is voor ons nog onduidelijk: Kunnen we in Kameroen bij een zendingsschool van Wycliffe gaan lesgeven of niet...? We hopen hierover deze maand april meer info te kunnen geven in een nieuwsbrief.

Alle goede vrienden in Nederland, Papua New Guinea, Taiwan, Engeland, Amerika en waar dan ook ter wereld. Bedankt voor jullie vriendschap en meeleven. God zegene jullie allemaal.

Hartelijke groeten van Sinco en Roelie.

-----

Schrijf vast in uw agenda (en plan te komen!): NTM zendingsdag op 14 april in Leerdam.
Sinco en Jan Wols mogen een boodschap doorgeven. Een mooie dag van ontmoeting en informatie.

 

Naar begin