...

Week 5, Januari 2009

Toch regentijd !

Sport en spel in de regen!

Nadat we wat dagen zonder regen hadden gehad, begon het woensdagmiddag heerlijk te regenen. De kinderen hadden dikke pret. Ze gooiden elkaar nat met emmertjes en probeerden elkaar in een teiltje te krijgen, dat ze  onder de daggoot van de school hadden gezet, en vol water stond.

. .

Toen ik ’s avonds naar bed ging lag ik met genoegen te luisteren naar de nog steeds neerstromende regen. Ik ben best egoïstisch hoor, want ik dacht vooral aan het tuintje dat ik aan het aanleggen ben. Toen de zon nog scheen had ik hier en daar een tak van een mooie struik afgesneden en die stonden klaar in een emmer water om in de grond gezet te worden.
De volgende morgen na het ontbijt barstte de bui weer los. We hoorden buiten een heleboel gejoel. Ik werd nieuwsgierig en ging eens kijken. Oh ja, de gymles!
Hier moesten we wat plaatjes van maken. We zijn er speciaal voor naar buiten gegaan, gewapend met een paraplu.
De “meester” en de “juf” hadden een leuke “les” bedacht. Voor de jongste klassen werd een stuk plastik op het gras uitgespreid. Voor de hogere klassen een extra lang stuk.  Nu mochten de kinderen om de beurt een aanloop nemen en over het zeil uitglijden. Wat een plezier!

Op een gegeven moment werd er bij de oudste groepen een fles afwasmiddel bijna leeggegoten om de baan extra glad te maken.
Het was fascinerend om die kinderen drijfnat van de regen  zo heerlijk fanatiek te zien rennen en springen en glijden. De een maakte er nog een mooiere show van dan de ander.

 School assembly

Vier keer per schoolseizoen wordt er een school assembly gehouden. Dat is een bijeenkomst voor kinderen, ouders en leraren.
Om 8 uur, de tijd dat de school normaal begint, zijn alle leerlingen, en als het even kan alle ouders, en uiteraard de leerkrachten aanwezig in de conferentiezaal, waar ook de zondagse samenkomsten worden gehouden.
Dit keer had Sinco de leiding. Nadat hij in gebed dit samenzijn aan God had opgedragen liet hij aan de hand van een PowerPoint presentatie zien hoe mooi gewone kiezelstenen van binnen kunnen zijn. Van daaruit legde hij de link dat God van mensen, die er ook zo gewoon uitzien, iets heel moois kan maken.

De oudste leerlingen hadden een lied (min of meer) ingestudeerd waarin zij alle chemische stoffen opsomden. De Elementen Song. Het was een komisch lied, begeleid door een filmpje van het Internet.

Als grap liet Sinco nog een filmpje zien waarop het geluid te horen was van een gezonde en een zieke koe. Hij vroeg wie het verschil kon horen. De gezonde koe loeide normaal. De zieke barstte in een onbedaarlijk lachen uit, die had de gekke-koeien ziekte . Ook dat zorgde voor een vrolijke lachbui onder de aanwezigen.
Een filmpje van het waterspektakel de dag ervoor (zie boven), was ook een topper. Een van de jongens gleed zo hard over het zeil dat hij aan het eind van het plastik over het gras nog een heel eind doorgleed. De kinderen lagen dubbel van het lachen.

Tenslotte vertelde hij over de witte steen, waarover in Openbaringen wordt geschreven. De getrouwen krijgen een witte steen met daarop hun naam, die niemand weet dan God. Openb.
In de tijd dat het geschreven werd, werden in het Romeinse rijk bepaalde misdadigers gestraft met de doodstraf. In bepaalde gevallen mochten ze uit een zak met stenen er een uithalen. Alle stenen waren zwart, op een na. Wie de witte steen eruit haalde, werd vrijgelaten. Die kreeg als het ware zijn leven terug! En in dat kader had het een grote betekenis dat God beloofde dat je een witte steen kreeg!
Met die mooie belofte werd afgesloten en gingen de kinderen en de leerkrachten naar school en ging ieder zijns weegs.

Tuinieren in de regen
Ik was van plan om in de tuin te werken. Eerst bedacht ik me even. In Nederland ga je niet buiten werken als het regent, toch? Maar als je buiten kunt spelen in de regen, kun je ook wel werken in de tuin als het regent. Het voordeel is namelijk dat de temperatuur dan uitstekend is! Nat word je toch wel!
Dus er staan weer een paar planten bij! Het wordt vast heel mooi!
Ik ben helemaal weg van de Hibiscus! In Nederland heb ik ze alleen met rode bloemen  als kamerplant gezien, maar hier groeien ze in allerlei tinten en kleuren, geweldig! Ook de gardenia, die in Nederland als een tamelijk kostbare kamerplant verkocht wordt, groeit hier in de tuin en  kan een hele struik worden!

Potluck ter ere van  Isaiah

Een van onze inlandse medewerkers woont met zijn gezin op ons terrein en is een getrouwe medewerker, die verschillende taken heeft. Zijn vrouw Maria werkt in het kantoor mee en ze hebben zeven kinderen. Hun oudste zoon studeert in Lae. Dat is Moses. Op dit moment hebben de scholen van PNG vakantie, dus Moses is bij zijn ouders en werkt mee in de winkel hier. Zijn broer Isaiah mag ook gaan studeren.

Hieronder volgt een vertaling van een rondschrijven dat we  per e-mail  ontvingen met de uitnodiging voor de potluck op vrijdagavond.

“Wij willen een potluck houden (jullie weten nog wel dat dit een maaltijd is waar iedereen zijn eigen eten meeneemt met wat extra’s , waar we met z’n allen  van kunnen eten, plus de gasten)om Isaiah Pango’s slagen voor zijn 12-jarige opleiding. Dit is een bijzondere eer in dit land waar velen zelfs niet de gelegenheid hebben om naar school te gaan of niet verder komen  dan de laagste klassen. Velen van onze medewerkers op dit centrum hebben deze gelegenheid niet gehad. Dus kom en vier dit met ons mee!

Dan volgt de tijd, de plaats en de mededeling dat James en Maria met hun gezin onze gasten zullen zijn.... Vervolgens:

Nog een notitie: Isaiah is aangenomen bij UniTech in Lae, waar hij is uitgenodigd als een “Self-sponsored” student – hetgeen betekent dat hij zijn eigen studiegeld moet betalen.
De regering heeft dit jaar slechts 20 plaatsen beschikbaar gesteld voor  toekomstige studenten. Moses heeft zijn studiebeurs fonds  behouden en zijn schoolgeld zal dit jaar 1754.00 Kina zijn, terwijl Isaiah moet voorzien in 4950,00 Kina voor onderwijs, kost en woonruimte,  Zijn vervoer en boeken komen daar nog bij. Maria en James hebben in de loop van het jaar 6000,00 Kina kunnen sparen, maar komen nog ongeveer 2000,00 Kina tekort. Als jullie hen een gift willen geven om hen uit deze nood te helpen, dan staat er een mandje klaar om wat in te doen.
Maar voel je alsjeblieft niet verplicht.  Wij zouden het gewoon fijn vinden als jullie met ons willen meedoen Isaiah’s succes bij de potluck te komen vieren!

Opa deed uiteraard ook mee! (rechts)

Maria vertelde dat de regering, voor haar geboorte, probeerde enkele stammengevechten in het gebied van de Hamtai een halt toe te roepen. Ze ruimden velen van de jonge mannen op en doodden sommigen van hen. Maria’s vader nam haar als jong kind mee en vluchtte naar Hoskins, maar zij hadden weinig geld hier en er was bijna geen mogelijkheid  voor haar om naar school te gaan. Ze kon 5 jaar  afronden.
James had niet zo veel gelegenheid als zij. Toen hij een klein jongentje was zijn zijn beide ouders overleden. Hij kreeg geen enkele scholing. Het onderricht dat hij heeft gehad ,had hij van Jerry Fitzgerald (een zendeling die hier vroeger was) gekregen.
Zij hebben dit verhaal keer op keer aan hun kinderen verteld en gezegd dat het door Gods liefde was dat zij enige scholing hadden gehad. Dit zorgde ervoor dat beide jongens uitgedaagd werden om heel prestatiegericht te maken, en verlangend om te leren. Wij hebben een verbazingwekkende God die heeft voorzien in het succes van deze familie.
Bedankt voor jullie betrokkenheid en zorg voor Maria, James en hun kinderen.

.

Sterke verhalen tijdens de padlock bij de "school"meiden
De "leraressen" vermaken zich prima

Zo hadden we vrijdagavond weer een gezellige maaltijd, gelukkig was het droog, dus konden we buiten op het tennisveld eten. Bovendien kregen we de gelegenheid om van onze gaven weer door te geven aan mensen die nog veel beter in staat zullen zijn om hun eigen mensen ten dienste te zijn.

Nog meer regen

Zaterdag was een echte regendag! Tussen dikke buien door bleef het druilerig en een grijze lucht. Dat was eigenlijk de eerste keer dat we dit op deze manier meemaakten. Het leek op een Nederlandse zomerse regendag. Toch ben ik blij dat ik hier niet hoef te kamperen, of in zo’n klein papuahuisje hoef te wonen.
We moesten vandaag naar Kimbe om een aantal schoolzaken met betrekking tot computers en printers te regelen. Vanmorgen vroeg zag je keurig aangeklede mensen langs de weg onder paraplu’swachten op het plaatselijke openbare vervoer. Af en toe zag je mensen met een groot bananenblad boven hun hoofd. Ja, zo kan het ook!
Toen wij ’s middags terugreden hebben we nog wat groenten gekocht aan de kant van de weg. Daar zaten ze nog. De Papua-vrouwen en kinderen om hun waren te verkopen.  De hele morgen al in de regen buiten gezeten, ongelooflijk. Onder paraplu’s weliswaar, maar toch! Wat een ander leven. Ik bedacht wel, omdat het marktgebeuren ook een sociaal moment voor deze mensen is, dat ze inderdaad net zo goed daar konden zitten, dan thuis onder hun huisje op palen, zoals anderen deden, want in het huishouden zijn ze gauw klaar, boeken lezen zullen ze ook wel niet doen. Zo hebben ze nog wat te zien van het voorbijkomend verkeer.  Maar ook op dit punt zouden wij niet met ze willen ruilen. Wat zijn wij dan eigenlijk rijk en verwend. Maar wel gelukkig omdat we weten dat onze God van ons en hen houdt.

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!