...

Welkom

Hartelijk welkom bij dit stukje dagboek van Sinco. Deze week stond eigenlijk in het teken van de reis van Roelie met Manuela naar Nederland. Het zal wel heel mooi zijn om al de kinderen weer te ontmoeten en in November ons eerste kleinkind te begroeten.

Afscheid

Daarnaast moet Roelie's paspoort vernieuwd worden, omdat het nog maar 3 maanden geldig is. Dat zorgde nog wel even voor wat schrik. Enkele weken geleden kregen we een brief waarin stond dat een paspoort minstens nog 6 maanden geldig moet zijn, anders mogen vliegmaatschappijen je weigeren. (Daar wist ik niets van) Dat wilde ik Roelie uiteraard niet aandoen. Intensief overleg met ambassades en consulaten resulteerde in officiele aanbevelingsbrieven voor de luchtvaartmaatschappijen om Roelie ongehinderd door te laten reizen. U kunt zich wellicht voorstellen hoe opgelucht ik was te horen dat Roelie vrijdagmorgen 09.30 uur jl. na een zeer voorspoedige reis is geland op Schiphol. Geen enkel probleem. (Diep in mijn hart had ik wel gehoopt dat de brieven van de consulaten nodig waren geweest, na al de moeite die ervoor was gedaan).
Woensdagmorgen zouden Roelie en Manuela vertrekken, maar naar goed lokaal gebruik was die vlucht gecanceld of vertraagd. Het was praktisch stil op het vliegveld. "Misschien gaat er vanmiddag nog een vlucht". Wij bellen naar de NTM vertegenwoordiger in Port Moresby of hij wist of er nog vluchten zouden gaan. En ja hoor... 's middags om half drie gingen ze alsnog veilig de lucht in naar Port Moresby, waar ze de consulaten zouden bezoeken en een nachtje overblijven om donderdag door te reizen over Singapore en Londen naar Nederland. Enkele foto's van het afscheid...

.
Links Roelie met Damaris... een vrouw die fantastisch snel en goedkoop allerlei zaken in elkaar naait. Roelie had nog wat cadeautjes bij haar laten maken uit lappen papua stof.
(Ik hoop dat ik dit al mag verklappen)
Rechts: Roelie en Manuela in het busje op weg naar het vliegveld.

.
Links: Inchecken aan de balie. Manuela had de koffers nauwkeurig op het juiste gewicht gebracht... geen problemen.
Rechts: Jan en Annette met Judith kwamen mee uitzwaaien!

.

En daar gaan ze dan... op weg naar Nederland!

Malangoschool

Mijn verhalen zijn wellicht minder boeiend dan die van Roelie omdat ik gewoon aan het werk ben. (Roelie natuurlijk ook maar die maakt gewoon meer mee!). Een werkweek van 30 lesuren en dat is naast vergaderingen en buitenschoolse activiteiten een gevuld programma.
Maandagmorgen begint mijn werkweek met bijbelles aan MAP 4 (Mixed Age Placement) waarin de leerlingen van de middelbare school van 14-15 jaar zitten. Een heel leuk groepje waarmee we de eerste helft van dit jaar bijbelstudies doen om God beter te leren kennen en de vragen waarin deze leeftijdsgroep zit samen door te werken. Ik hoor via de ouders dat de kinderen het erg fijne lessen vinden. Daar ben ik heel dankbaar voor.
Daarna heb ik een uur biologie aan Map 3 (cellen en erfelijkheid), natuurkunde aan Map 5, science aan map 4, wiskunde aan map 5, wiskunde aan map 4, een uurtje begeleiding bij Nederlands aan 1 leerling en tenslotte een projectuur schoolkrant en jaarboek. Al met al een volle dag maar erg leuk.

.
Links: scannen van leerstof voor de lessen.
Rechts: de eerste schoolkrant met een lekker stuk taart van Manuela.

Inmiddels is onze 2e echte schoolkracht uitgekomen. De krant heet de Malango Minute en u kunt ze hier bekijken (klik op het plaatje om ze te downloaden grootte 600 kB)

.

Dinsdag had ik een gemakkelijke dag met slechts 4 uur les. dat is wel even lekker om wat tijd te hebben om lessen voor te bereiden en toetsen na te kijken. Ook hebben we dinsdagmiddag regelmatig vergaderingen.
Deze dinsdagmorgen hadden we luizencontrole. De lokale dames zijn daar erg bedreven in dus gingen we allemaal onder het mes. Sommigen vonden het wel leuk, anderen gruwden ervan:

.

Woensdag was een dag van heen en weer rennen. Eerst bijbelles en daarna zou ik Roelie en Manuela naar het vliegveld brengen. De lessen had ik allemaal zo voorbereid dat alle klassen zelfstandig konden werken. Maar door de vertragingen heb ik de lessen toch bijna allemaal zelf kunnen geven.

Donderdag en vrijdag alleen thuis. Ik kan mijn draai nooit zo goed vinden als Roelie er niet is. Ik ben toch al een nachtbraker maar als Roelie er niet is, is het helemaal erg. Dus toen donderdagnacht om 4 uur de computer begon te jubelen dat er iemand met mij wilde Skypen was ik nog klaarwakker: Het was Jiska die nog even gedag wilde zeggen voor ze naar Curacao vertrok. Ze was het tijdsverschil even vergeten. Wat was ik blij om haar even te horen, ook al was het midden in de nacht.

Donderdag kwam dit lieve meisje "Shimone" met haar lievelingsdier op school. Dat mocht want ze was de leerling van de week. Dan komen ze in de schoolkrant en hebben allerlei voorrechten, zoals samen met de juf middageten. Uiteraard moest ik even wat foto's van haar maken voor "De krant".

.

Vrijdagavond was er bij onze buren een klein feestje waarvoor de hele basis was uitgenodigd. Iedereen neemt dan zijn eigen eten mee of wat extra voor anderen. Ik had pannekoeken gebakken voor de kinderen. Dat is mijn specialiteit. Een stuk of 20. Ze waren zo weg. Daar was ik wel blij om, anders moest ik ze zelf opeten. Daarnaast wat kippepootjes gebraden. Ik vind dat barbecuen maar niets. Meestal is het vlees zwart van buiten en rauw van binnen. Geef mij maar een lekkere gebraden kippepoot.
Het was in elk geval erg gezellig. Ik was alleen zo intensief met Roelie's en Manuela's reis bezig geweest dat ik echt moe was. Oook door het gebrek aan nachtrust. Wat in geen jaren was gebeurd (of wel?): om acht uur ging ik al naar huis en viel als een blok in slaap.

.

Zaterdagmorgen

Vanmorgen dus, moest ik eigenlijk naar Kimbe om boodschappen te doen. Ik was dan ook aangenaam verrast toen er om negen uur op de deur werd geklopt "Sinco, heb je zin om mee te gaan naar Kimbe?" Het was Dave, de "vader" van het internaat. Hij zou met eigen gezin en de dorm-kinderen (van het internaat) een dagje uit naar Kimbe. Ik had het eigenlijk te druk met andere dingen, maar er moet ook eten op de plank komen en je hebt het gewoon nodig om er af en toe even uit te zijn. Je bent hier namelijk altijd op je werk, ook zaterdag en zondag. Even afstand nemen is soms heel gezond.

Ik heb uiteraard wat fotootjes van deze Kimbe-trip voor dit dagboek gemaakt. Ik sta er meestal niet op, maar denk je in dat ik op de plek van de fotograaf sta.

.

Links: De eerste foto maakte Caiti het jongste dochtertje van Dave en Shirly.
Dave was in de bank geld aan het ophalen en ik deed net alsof! Dit is onze vaste plek om geld uit de muur te trekken om boodschappen te doen.
Rechts: Voor de boodschappen gebruiken we een busje van de basis tegen (ruime) betaling. We proberen altijd met een hele groep te gaan om de kosten te drukken.

.

Links: de dorm-kinderen wilden allemaal een shirt met "Pasim West" erop. dat betekent zoiets als "relax". Dat past wel bij het karakter van de mensen hier op New Britain. Ze zijn hier (vind ik) heel vriendelijk. Op het hoofdeiland van PNG is men meestal veel feller.
Rechts: Bij KBSA hardware kun je van alles kopen, van schroevendraaiers tot doodskisten. Ik ging ditmaal voor twee wekpotten om spullen veilig te bewaren.

Bij een dagje uit met de dorm-kinderen past een ijsje. Hier nemen we een lekker aardbeienijsje. Wat een luxe. Heerlijk bij een temperatuur van ruim boven de 30 graden.

Bij Papindo en K-Market kun je bijna alles kopen wat je nodig hebt, van pakken rijst tot fietsen. Ik had kerrie nodig maar dat hadden ze niet. Ook hebben ze helaas geen bamikruiden. Dat is dan ook het enige dat ik hier echt mis, en ik mis een goed glas wijn natuurlijk. Ik heb hier goed vlees kunnen kopen, rijst en allerlei andere zaken die bij ons in Hoskins veel duurder zijn.

Op de terugweg gingen we langs de markt... altijd gezellig om even met de mensen te praten en wat komkommers, bonen, papaya's en paprika's te kopen.

.

Let op de parapluien tegen de zon. Dit is een echte middagmarkt. 's Morgens halen de mensen de groenten uit hun tuinen en hier verkopen ze het 's middags.
Rechts Shirly, de dorm "moeder".

Bij deze dame heb ik "Singapor" gekocht. Voor de kenners Xanthosoma knollen.
Niet zo overdreven gezond, gewoon zetmeel, maar ik wil ze wel eens proberen.
Ik liet haar de foto zien, maar ze vond het maar eng om zichzelf in de camera te zien.
Overigens vinden praktisch alle mensen hier het leuk als je een foto van ze maakt, zelfs al zien ze de foto zelf nooit terug.

Ik moet er weer mee stoppen. Vanavond (het is nu half tien 's avonds) moet ik eigenlijk hoog nodig een nieuwsbrief schrijven. ik loop er al weken over na te denken.
Daarnaast moet ik nog een beschrijving geven van het functioneren van de leerlingen, ter voorbereiding van de ouderavonden volgende week.
Morgenmiddag heb ik dan nog vrij om een aantal toetsen voor maandag op te stellen en om de standaardlessen voor te bereiden.

Het is hier gewoon rustig continu doorwerken. Ik heb er veel voldoening van omdat ik hier echt merk dat je iets betekent voor de leerlingen en dat je een schakel bent in het grote werk om mensen te bereiken met het evangelie. Dat doortrekt alle wekelijkse activiteiten. Het lijkt wel leuk om een dagje naar Kimbe te gaan, of een Barbecue te houden, maar ieders inzet kent maar 1 doel, volgens mij elk moment van de dag bij alles wat we doen: Hoe kunnen we een zegen zijn voor de mensen hier in Papua New Guinea!

Wilt u voor ons allemaal bidden... voor ons hier in PNG en voor Roelie en de kinderen in NL??

Bedankt... tot volgende week. Groeten van Sinco.
.

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!