...

Het leven in Nederland --- door Roelie

Ik heb zojuist een stukje geschreven op Hyves, over het leven in Nederland, hoe is dat als je net een jaar in de Tropen hebt gewoond?
Ik ben hier nu alweer een poosje en natuurlijk was ik snel gewend, zelfs aan het klimaat! Maar met een schuin oogje kijk ik wel met verlangen vooruit om weer naar het land van de zon te kunnen terugkeren.

Intussen vermaak ik me prima, heb het gevoel dat ik een extreem lange vakantie heb, en dat  is natuurlijk ook zo. Ik heb weinig verplichtingen en heel veel leuke ontmoetingen.
Het is heel fijn om in de buurt van de kinderen te zijn en ze regelmatig te ontmoeten.
Ik geniet gastvrijheid bij Gideon, zijn huis is een beetje mijn uitvalsbasis. Ik kan weggaan en binnenkomen wanneer ik maar wil. Als we tegelijk thuis zijn, eten we gezellig samen, zitten we ’s avonds samen aan de tafel, ieder met onze laptop, kop koffie, kaarsjes aan, muziekje op de achtergrond, en de laatste tijd een snorrend houtkacheltje. 
Ik heb mijn broers en zussen ontmoet, en we hebben nog een gezellige middag met elkaar in het vooruitzicht. De eerste keer waren we bij elkaar voor een door hen geplande broers en zussendag, die toevallig plaatsvond op de eerste dag nadat ik in Nederland aankwam. De volgende ontmoeting zullen we nog wat laatste dingen doorspreken m.b.t. de zaken die te maken hebben met het overlijden van onze moeder.
Vorige week mocht ik met Erlend en Eva mee naar het ziekenhuis en kon ik voor de eerste keer een echo zien en dus van ons eerste kleinkind. Er was niet zo heel veel meer te zien, want het kindje is al zo groot dat de hele baarmoeder opgevuld is, maar het kindje zwaaide met het handje en stak het duimpje op. Volgens Eva deed hij of zij dat om aan te geven dat het blij was dat oma erbij was!
Nog een paar weken en dan zullen we het wereldwonder mogen aanschouwen! Bij hen staat alles nu klaar!
Wietske is nu halverwege de zwangerschap en mij valt de eer te beurt om ons oude wiegje opnieuw te bekleden voor het komende Koningskind in Apeldoorn! We hebben samen stofjes gekocht en ik heb er zin in!
Verder ben ik regelmatig een paar dagen in Emmeloord bij mijn vriendin en ga ik daar af en toe een andere vriendin en oude buren bezoeken, enz. Gisteren ben ik zelfs boven Leeuwarden geweest om een  vriendin uit een grijs verleden op te zoeken. We waren elkaar ruim twintig jaar geleden uit het oog verloren en ik had haar vanuit PNG via Hyves  opgespoord. Dat was heel bijzonder en fijn!
Dit weekend ben ik bij onze zoon Roeland en zijn vrouw Ruth in Arnhem.

.
Roelie en Ruth (gisteren-zaterdag) op de "Postbank" bij Arnhem

1 november wil onze kerk de Pijler wat aandacht geven aan ons werk in PNG. In de hoop en verwachting dat er weer meer mensen gestimuleerd zullen worden om het belangrijke werk, van het brengen van de boodschap van het Licht in plaatsen waar het  geestelijk nog pikkedonker is, te gaan steunen door gebed en meeleven.

Tot zover Roelie... ik (Sinco) ga weer even verder...

Geestelijk duister!

Of het hier geestelijk duister is...? Beoordeel het zelf aan de hand van het volgende voorbeeld. Er is hier zoveel magie en onbegrip dat bij het overlijden van een persoon - bv een vrouw - er altijd iemand moet worden gevonden die daarvan de oorzaak is geweest. Men denkt dan dat iemand magie heeft gebruikt om die persoon te doden. De familie van de vrouw zal nu de kist dragen naar het graf en terwijl de processie voortgaat moet de man van die vrouw proberen op de kist te springen. Als dat lukt is zijn onschuld bewezen, als het hem niet lukt is hij schuldig. Maar de familie van de overleden vrouw probeert te voorkomen dat die man op de kist springt.
Laatst hoorde ik dat iemand zag dat de familie van de man hem hielp door hem door de lucht op de kist te gooien. Het lukte en zijn onschuld was bewezen! Ziet u het tafereel voor u?
Maar wie was dan schuldig? Dan zijn er weer andere gebruiken om dat uit te zoeken. Wat gebeurt er met de schuldige? Voor onze stam weet ik dat niet... dat moet ik nog uitzoeken. Op andere plaatsen is de kans groot dat zo iemand wordt gedood omdat hij de dood van een ander op zijn geweten zou hebben. Zo leeft men hier verstrengeld met angst en verdachtmakingen. Totdat men christen wordt. Dan wordt men echt bevrijdt van deze duistere zaken en breekt het licht door.

Vamorgen hoorde ik dat een heel agressieve stam, die op eilandjes voor de kust woont, aan naburige "christen" stammen had gevraagd of zij wilden komen om ook hen te vertellen van God. Dan word ik wel even stil. God dirigeert hier de harten. Wat gaat hier gebeuren? Drie naburige stammen hebben nu samen afgesproken om een team van mensen naar hen toe te sturen. Wat een geweldige ontwikkeling. Het mooie vind ik dat de inlandse kerken hier zelf hun verantwoordelijkheid opnemen, maar ook dat het onderwijs dat de NTM zending hen geeft, systematisch chronologisch bijbelonderwijs op verschillende opeenvolgende niveaus, deze mensen echt toerust om zelf weer als evangelisten verder te gaan.

Multipurpose building

Deze week stond hier op de basis in het licht van de bouw van het multipurposebuilding. Dit wordt gebruikt als gymzaal voor onze school en als conferentie ruimte en wat verder nog nodig is aan multifunctionele ruimten met flexibele indeling. De wanden zullen grotendeels open blijven. Dat kan hier als het probleem de zon is en niet de kou met een minimumtemperatuur van 27 graden. Iedereen hielp zo goed mogelijk mee om de spanten op hun fundament te bevestigen en ze ze zo goed mogelijk vast te zetten.

.

Malangoschool 2e blok

Deze week is onze school weer begonnen. De kinderen zijn weer teruggevlogen uit de stammen en de club is hier weer compleet. Ik was echt blij dat de school weer begon, want een vakantie in mijn eentje was gewoon saai. Ik zie echt uit naar Roelie's terugkeer op 26 november. Het was ook fijn om alle leerlingen weer in de klas te hebben en te merken dat ze het ook fijn vonden om mij weer te zien.

Voor Martin en Tineke de Jong was het hun eerste werkweek, zo vers uit NL naar PNG. Wij horen hier inmiddels bij het meubilair, maar voor hen is alles nog nieuw. Martin begint hier als leraar in Map 2 (groep 6,7 en 8 in ons NL systeem) en Tineke begint als secretaresse van de school. Hieronder hun eerste optreden. Voor Tineke hebben we de acties lichtelijk in scene gezet, want ik maakte de foto in de schoolpauze!

.
Martin met zijn leerlingen en Tineke als secretaresse

Gisteren ben ik naar Kimbe geweest om wat zaken voor school te regelen en Martin te helpen wat goede bureaustoelen te vinden voor Tineke en hemzelf. Een flink deel van je tijd doe je je werk aan allerlei voorbereidingen op zo'n stoel dus je moet wel normaal goed kunnen zitten. We zijn zeer goed geslaagd. Martin heeft 2 goede stoelen en ik heb de schoolzaken goed kunnen afwerken.

Martin op de markt in Kimbe, waar we kool, bonen en augurken kochten.

God voorziet...

Deze week is Beth uit Amerika teruggekomen om te helpen op school. Ze is een paar maanden in Amerika geweest om op te trekken met haar 18 kleinkinderen.
Zij werkt hier met kinderen met leerproblemen, waarvan we er genoeg hebben. Er zal wel een goede verklaring voor zijn met de steeds wisselende omstandigheden waaronder zendingskinderen vaak leven. Deze kinderen vragen daarmee wel extra veel aandacht en Beth helpt deze kinderen in het bijzonder. Ze is daarnaast een vriendin van Roelie en mij. Vandaag moest ik ook een foto van haar maken voor haar visumverlenging.. kijk zelf!

Nooit te oud om te dienen - 72 jaar!

Vanmorgen vertelde ze hoe ze hier is gekomen. Ik heb geen idee hoeveel geld ze heeft, maar het zal niet zoveel zijn. In elk geval had ze het geld voor haar ticket naar PNG nog niet compleet en ook niet haar verblijfkosten hier. Ze had 1500 dollar van de 3000 dollar voor haar ticket aanbetaald, maar mistte nog heel wat. Dan komt ze een oud-zondagschoolleerlinge tegen. Inmiddels getrouwd met een juwelier die haar zomaar (zonder te weten wat ze nodig had!) een cheque geeft van 1500 dollar! Daar was ze wel even stil van. Thuisgekomen een brief zonder afzender met een handschrift van een kind met 200 dollar... enz. Het verhaal dat God voorziet ging maar door! En nu is ze hier en kan haar werk doen. Geweldig!

Presentatie "NL present"

Zondag 1 nov zal Roelie in de Pijler zijn. Ik heb begrepen dat ze bij de KingsKids iets doet en dat er na de dienst gelegenheid is om even handen te schudden en alle oude vrienden kort te spreken. Ondertussen zal er dan een presentatie van ons verblijf hier te zien zijn. Die presentatie heb ik op onze site gezet in het rechtermenu onder de naam "NL present". Klik erop en u kunt deze starten of downloaden. (scroll even naar boven en je ziet het rechts staan!)

Huis, tuin en keuken zaken

Tenslotte nog wat gewone huis, tuin en keukenzaken

.

Gisteren had ik Randy en Tracy met hun meiden uitgenodigd om te komen eten. Tracy had zich zo geweldig druk gemaakt met schoolzaken en Randy had naast zijn werk voor de stam de bouw van het multipurpose building voor het grootste deel verzorgd,.... ze mochten wel even rust hebben en een lekkere maatiijd: Nasi (met kruiden die Manuela had meegenomen) met pindasaus en kip. Ze hebben gesmuld. Het was ook allemaal perfect gelukt. Ik wist niet zeker of Amerikanen wel nasi lustten (ze hadden het nog nooit gegeten!) en had voor de zekerheid gebakken aardappeltjes en mayonaise (Amerikaanse... lang niet zo lekker als onze echte Zaanse).
Ik had me voorgenoemn om zo weinig mogelijk vuil te maken want ik moest het ook weer afwassen, maar toen de maaltijd voorbij was, zag ik dat ik toch bijna alles had gebruikt wat we in de keuken hadden. Is dat een typisch mannenhuishouden?

Van de week zag ik weer een slangetje kronkelen op de vloer in onze huiskamer. Ik ga er maar vanuit dat het weer een baby wurgslangetje was, want giftige slangen schijnen hier (nog) niet voor te komen. Ik heb hem netjes in een doosje gedaan en aan mensen gevraagd of ze nog een huisdier wilden. Maar niemand had echt belangstelling. Toen ik hem weer vrijliet in onze tuin, was ik echt verbaasd te zien hoe snel zo'n klein slangetje zich uit de voeten kan maken.

Hij keek me zo bang aan!

Ik verzorg deze weken onze honden. Maandag was ik zo dom om een bord met hondenbrokken in hun daghok op de grond te laten vallen. Alles oprapen! Dat overkomt me geen 2e keer dacht ik. Dus de volgende morgen ging ik heel omzichtig te werk, temeer omdat ik het hondevoer met oude jus ging mengen.

Voorzichtig zette ik de hondenbakken en het juspannetje neer. Maar ik had niet veel ruimte dus 1 van de hondenbakken zette ik op de muizenval in het midden. Net toen ik het bord vol met brokken en jus had, klapte de muizenval dicht! Het bord vloog door de lucht en ik kreeg alle brokken met jus over me heen. Ik was wel even confuus van zoveel stommiteit van mezelf in zo korte tijd. En ik moest over een paar minuten op school zijn! Een snelle douche, omkleden en rennen. Alles kwam goed.

.
Bruno is het sloomst maar eet het snelst.
Scotty - de herdershond - eet als een kieskeurig beestje
maar is een agressieve rakker.
Ik vind het leuk om voor deze honden te zorgen

Ik ga nu weer verder met het voorbereiden van de lessen voor morgen. Veel leesplezier (hoop ik) met dit 58e dagboek!

Groeten van Sinco en Roelie!

Ter afsluiting voor Roelie nog wat fotootjes van "haar" tuintje. Let op de bananenboom die al vrucht draagt. In het kale stuk tuin heb ik groenten en tomaten/komkommers gezaaid.
Ze beginnen op te komen.

Je ziet dat de varen achter de bananenstronk er dor uitziet, maar hij heeft inmiddels water.

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!