...

Laatste vakantieweek

Dit was voorlopig weer onze laatste week vakantie. Vooral Sinco heeft er volop van genoten en het was voor ons gevoel weer snel voorbij.
Deze week stond vooral in het teken van contacten en gezamenlijke maaltijden.
Aan het begin van de week  zijn me met een groep anderen een dagje op stap geweest, waarbij we deze schitterende zee-arend zagen, de "White Bellied Sea-eagle". Sinco heeft meestal zijn camera wel bij zich en schoot o.a. dit mooie plaatje...

Verder hebben we verschillende keren mensen voor de maaltijd uitgenodigd.
Een avond kookte Sinco, we hadden toen een gezinnetje met twee kinderen op bezoek. Ik vond het geweldig relaxed, want ik wordt op de een of andere manier altijd erg gespannen van koken voor anderen en tafel klaarzetten enz. Vroeger had ik daar nooit zo heel veel last van, en ik weet niet waarom ik dat nu heb. Ik denk dat het komt dat je hier toch meestal andere dingen klaarmaakt en het keukenblok is erg klein en onhandig.
Overigens is het wel leuk om te vermelden dat de gasten die we hadden, de familie is die in de stam werkt, waarvoor de YOY kinderen gespaard hebben. Toen ze hier een paar weken geleden aankwamen voor een paar weken rust, kwamen ze per helikopter en landden op ons terrein. Dat was een heel spektakel. De mensen van de basis stonden klaar om ze op te wachten en Sinco heeft er plaatjes van gemaakt. Zie het resultaat. En het leuke was, dat de vader van het gezin foto’s nam vanuit de heli van ons terrein, zo namen ze elkaar dus ook op de foto. Dus deze week zijn de foto’s uitgewisseld, zodat het plaatje van twee kanten compleet is.

.
Gelijktijdig: Sinco nam een telefoto van de heli (let op de man met de camera voorin)
en vanuit de heli werd gelijktijdig ons terrein op de foto gezet.

.
Bij het landen idem: rechts Sinco met zijn camera.

De volgende avond hadden we een gezin met vier kinderen te gast. Toen mocht ik koken! Ik was blij dat Sinco een handje hielp. Dit keer hadden we het gezin dat een paar km verder op werkt voor de South Sea Evangelical Church . Kortweg S.S.E.C. Bij dit (Duitse) gezin zijn wij zelf vorig jaar een keer te eten geweest toen Gideon hier nog was en Martine. Misschien herinnert iemand zich dat nog, zij hadden geen ventilatoren aan (bij gebrek aan elektriciteit) en het zweet droop van ons lijf in kleine plasjes op de grond. Zij wisten het ook nog te herinneren. We hadden ook de fijne herinnering dat we na het eten lofliederen in verschillende talen hebben gezongen.

Archieffoto van april vorig jaar! Op bezoek bij SSEC.

Ik vond dit voor herhaling vatbaar, dus had gevraagd of ze de boekjes (met veel Duitse liederen) mee wilden nemen. Dus na de gezellige en lekkere maaltijd hebben we liederen gezongen, terwijl onze Duitse broeder op mijn gitaar speelde. Zelf ben ik niet goed genoeg om een groep te begeleiden. Ook hebben we veel belevenissen uitgewisseld en over van alles en nog wat gepraat. Helaas gaat dit gezin komende zomer definitief terug naar hun thuisland i.v.m. de studie van de oudste kinderen. Maar ze zijn er mentaal klaar voor, de oudste zoon is een jaar of 13. In Duitsland is het wat onderwijs betreft heel moeilijk te regelen als  je een ander Middelbaar School programma hebt gevolgd tot je 18e om aansluiting te vinden op het Hoger onderwijs. Anders dus als met de Amerikaanse gezinnen , waarvan de kinderen met 18 jaar teruggaan.

Nieuwe buren

We hebben nieuwe bovenburen.
Aangezien er steeds meer kinderen vanuit het Internaat weg waren gegaan, om verschillende praktische redenen, waren er nog maar twee kinderen over. Het echtpaar dat de afgelopen twee jaar als Internaatsouders heeft gefungeerd is hiermee gestopt. Zij willen zich vanaf komende zomer weer heelmaal aan hun stam weiden, waar hun werk nog lang niet klaar is. Twee jaar geleden hebben deze mensen zich beschikbaar gesteld om tijdelijk hier te zijn. Hun twee oudste kinderen waren namelijk ook al in het Internaat. Natuurlijk was het fijn dat zij nu als compleet gezin konden leven - ze hebben nog een kind, dat inmiddels 10 jaar oud is. Toch was het met in de loop van de afgelopen jaren verschillende tienerkinderen een extra inspannende periode. Met veel liefde en overgave hebben zij zich van hun taak gekweten, dat moet gezegd worden. Nu heeft bij gebrek aan personeel deze zendeling ook nog eens de taak van schooladministrator op zich genomen en is verantwoordelijk voor de schoolorganisatie. Ook dat gaat hem goed af. Maar met een been in de stam en een been als hoofd van de school, blijven er geen benen meer over.
Een ander gezin kan alleen dit jaar de resterende internaatkinderen opnemen, maar kampt met ruimtegebrek. Nu is dit andere gezin deze week in het internaat boven ons komen wonen, ook weer voor tijdelijk. We hopen en bidden dat er voor volgend seizoen een echtpaar komt om de best zware taak van internaat-ouders op zich te nemen.

Omdat wij in een groepje huizen wonen dat een beetje achteraan op het terrein gebouwd is, noemen we het voor de grap de “subburb”. Wij wonen hier met 6 gezinnen plus het internaatsgezin. Om hen welkom te heten in ons buurtje, was er een buurtbarbecue georganiseerd.
Het regende nogal, dus hebben we onze toevlucht genomen tot  de grote eetkamer van het internaat.  Volgens Amerikaanse gewoonte bracht elk gezin lekkere gerechten mee, en het vlees werd buiten in de open ruimte onder de uitloop van het gebouw vooraf door de mannen gebarbecued, en na het bakken  mee naar binnen genomen.
Het “nieuwe” gezin, dat zelf ook drie kinderen heeft, was gast in eigen huis. Het eten stond voor het opscheppen. Met nog een paar extra gasten op doorreis was het een gezellige avond en het eten was zeer smakelijk!

Roelie in gesprek met onze nieuwe bovenbuurvrouw.

.
Roelie en Tineke ... ook gezellig met de andere dames

De hele groep heet de nieuwe bewoners welkom

Nieuwsbrief

De nieuwe nieuwsbrief nr 8 heeft Sinco deze week samengesteld. Deze zullen jullie dit weekend wel in de bus hebben gehad. Hij is ook te downloaden vanaf de site van ons thuisfront:: www.thuisfrontcommissie.nl

Klamboes

Sinco is bezig met projecten om klamboes in de stammen te krijgen om malaria bij de kinderen te beperken. Daar sterven elk jaar weer veel kinderen aan. De kingsKids van onze kerk (De Pijler) hebben voor de Mouk-stam gespaard en de YOY kinderkampen voor de KOL stam.

Overhandiging van de cheque van de YOY kinderkampen aan de KOL zendeling.

We zouden goede netten bestellen in Nederland maar de transportkosten zijn in een jaar zo sterk gestegen dat het niet te doen was. Nu hebben we een eerste proefzending vanuit Thailand ontvangen, die deze week wordt doorgestuurd naar de KOL stam per helicopter en naar de Mouk stam met ons kleine NTMA vliegtuigje de "206".

Filmavond met de jeugd

Met een bepaalde klas (Physics) had Sinco een keer afgesproken dat hij ze een avond zou uitnodigen om een mooie film te bekijken. Vooraf zou er dan bij ons thuis gegeten worden. De meisjes hadden voorgesteld dat zij dan de maaltijd zouden bereiden. Uiteraard had ik daar beslist geen bezwaar tegen!
Vrijdagmiddag had Sinco in het kleine bevoorradingswinkeltje samen met een van de meiden inkopen gedaan. En zaterdagmiddag kwamen twee meiden in ons huis kokkerellen. Ze maakten een heerlijke ovenschotel van spaghetti met kip.

.
Links het recept en rechts de meiden in actie...

Het eten was verrukkulluk en het was heel gezellig...

Zo zaten we heel ouderwets aan tafel met 6 kinderen, 3 jongens en 3 meisjes! De leeftijden wat minder gespreid dan bij ons eigen gezin natuurlijk, maar het was erg gezellig. Spontaan deden de jongens na het eten de afwas en inmiddels had Sinco de beamer geïnstalleerd en gingen ze met z’n allen lekker onderuit zitten. De film werd groot op de muur geprojecteerd. Een leuke avond.

Laptop

Zoals we geschreven hebben zou een collega voor ons in Australië achter een nieuwe laptop aangaan.  Zij heeft ontzettend haar best gedaan en ons af en toe via de email op de hoogte gehouden. In het laatste bericht dat we zojuist ontvingen deelde ze mee dat ze een goede laptop had gevonden, maar dat de betalingskaart problemen gaf. Zowel die van ons als die van haarzelf. Het is onbegrijpelijk!  Maar aangezien zij inmiddels op de terugreis is, kan er weinig meer aan gedaan worden. Jullie begrijpen dat dit een zware tegenvaller is en dat we nu nog niet weten hoe dit opgelost kan worden. 

Tot nu toe heeft onze God zo rijkelijk voorzien en voor alles gezorgd zodat we er op vertrouwen dat er een oplossing gaat komen. Misschien is dit het zoveelste lesje in geduld wat nog nodig was? In elk geval weten we dat Hij het altijd beter met ons voorheeft dan we zelf kunnen bedenken! We proberen het nu via de computergroep van ons PNG hoofdkwartier in Goroka. We houden jullie op de hoogte!

Hem zij alle eer!

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!