...

Nationale gasten

Maandag hadden we Emile uitgenodigd voor de avondmaaltijd, samen met zijn  vrouw Angélika, beiden werken al jaren bij ons op de basis. Angélika  heeft al heel wat zendelingen zien komen en gaan in de 26 jaar dat ze hier werkt voor de lady’s in de huizen. Emile is later gekomen, hij is sinds 7 jaar getrouwd met Angélika. Hij is haar tweede man, haar eerste is overleden en ze had al vijf kinderen, nu hebben ze samen nog een zoontje van een jaar of 6, Nehemya en die hadden ze meegenomen.

(Archief) Thuis bij Emile en Angelica.
Het hele gezin en zo te zien ook een broer en wat neefjes en nichtjes.

Ze lieten zich het eten goed smaken; het moet wel een koningsmaal voor hen zijn geweest. Witte rijst, toppen van pompoenenplanten in kokosmelk gekookt, typisch Papua eten trouwens. Gebakken aardappeltjes, kipfilet gebakken met uien en hete paprika. Verder nog wat plaatselijk fruit en witte koolsalade. Nehemya had niet zoveel trek, maar zijn ouders des te meer.

Gezellig na-tafelen. Roelie laat de foto van ons gezin zien.
Nehemija houdt ondertussen Sinco met de camera in de gaten.

Het was heel bijzonder om hen hier te gast te hebben. Emile is erg muzikaal en maakt zelfs eigen liederen over het geloof in Jezus en begeleidt zichzelf met de gitaar. Na het eten hebben we hem gevraagd wat te spelen en te zingen. Zijn vrouw moedigde dat ook erg aan en was duidelijk heel trots op hem. Bescheiden, zacht en voorzichtig speelde hij en zong samen met zijn vrouw een paar mooie liederen. In het Nakanai, hun eigen taal, in het Pidgin en nog wat in het Engels.

Emile is een christen. Hij viel me vanaf het begin op.
Hij maakt echt mooie liederen in het Nakanai.
Hij wil alleen maar voor en van God zingen.

Tenslotte liet Sinco hen nog wat foto’s zien, geprojecteerd op de muur. Dat is altijd geweldig leuk voor deze mensen, en vooral het jochie genoot met volle teugen. Sinco had namelijk vorig jaar samen met Gideon een wandeling gemaakt achter ons terrein langs en waren zo bij hun huisje gekomen. Een van de dochters, Agusta, had hen toen een rondleiding door de tuinen gegeven  en Sinco had daar veel foto’s van gemaakt, dus ook een paar van de dochters van Angelika stond op de foto’s  en Nehemya ook meerdere keren, dus dat was een hele verrassing voor hem om zich zelf groot op de muur geprojecteerd te zien. En Angelika moest heel erg lachen om de foto’s waar je Augusta op zag, al klimmend in een kokospalm om noten af te hakken die ze  later open hakte. Toen kon Gideon eruit drinken.

. .

Archief: Agusta in de kokosboom t/m het dorstlessen met de kokosmelk.

Zomaar een plaatje van een meisje dat langsliep.
Ze dragen hier alles op hun hoofd, dat is gewoon gemakkelijk
en een automatisme, je weet niet beter.
Dit meisje bleek achteraf ook bij Emile in huis te wonen.

Enkele (nacht)bewakers

Sinco vind het zo lastig om de namen van (nacht)wakers te leren. 's Avonds in het donker lijken ze allemaal op elkaar (volgens hem). Maar nu heeft hij er iets op gevonden. Hij neemt foto's van hen met hun namen.

. .
Links Tomas, midden Paul en rechts Herman. Ze wonen rondom de basis.

Bosco en Florence

Net als Emile en Angelica, springen ook Bosco en Florence er hier op de basis tussenuit. Het zijn zulke lieve christenen. Volkomen betrouwbaar, harde werkers en een zegen voor de mensen om hen heen. In de middagpauzes spreken ze met de andere lokale werkers over Jezus en daar is een mooi bijbelstudiegroepje uit gegroeid. Bosco vroeg me een foto van hen te nemen, want hij wil er een soort foldertje van maken om mensen te stimuleren om in hun pauzes bijbelstudie te doen. Sterk he!

Naailes

Beulah die op school aan de lagere klassen met de kinderen vanaf een jaar of 7 tot 10, allerlei creatieve lessen geeft, vroeg mij om vrijdagmiddag te komen helpen bij het leren naaien. Dat leek me wel grappig; ik heb mijn middagslaapje er voor opgeschoven en dat was beslist de moeite waard. Beulah en ik hadden allebei onze naaimachine meegebracht. De kinderen waren met een werkstukje bezig en hadden een vierkant plankje beschilderd. Ze moesten nu een soort hoes maken, dat opgevuld wordt met bonen of zoiets, en dan moeten er twee vakken zijn, in één daarvan gaat dan het plankje en in de ander kunnen ze hun Bijbel doen. De bedoeling is, als ik het goed begrepen heb, dat ze dat dan op schoot kunnen leggen en door de verharde ondergrond aantekeningen kunnen maken. Eerst moesten ze een paar voorgeknipte rechte lapjes uitzoeken, 3 verschillende stofjes en die moesten dan later op een bepaalde manier aan elkaar worden genaaid. Maar eerst moesten ze bij twee lapjes een zoompje spelden. Dat was allemaal nieuw voor ze, dus dat viel niet direct mee! Dan moesten de zoompjes op de machine gestikt worden. Dat was pas echt leuk! In mijn machine zit nogal veel kracht, dus je moet vooral niet in één keer te hard op het pedaal drukken, want als je dat wel doet gaat hij als een trein! Sommige kinderen schrokken daar zo van, omdat ze niet direct konden aanvoelen hoe hard of zacht ze moesten drukken, zodat ze van schrik alles loslieten. Daarom stonden ik en nog een andere helpster erbij om ze te begeleiden van stap tot stap.

.

Het was leuk om de verschillende kinderen elk op hun eigen manier bezig te zien. Je leert op die manier in korte tijd al iets van hun karakters. Er was b.v. een jongetje, dat zag er een soort racewagen in. Hij had groot plezier en keek met ontzag toe, toen hij mij naderhand nog even snel iets in elkaar zag stikken. Een ander jochie was heel beheerst en maakte direct een mooie rechte lijn. Weer een ander jongetje
had na de les inspiratie om van een lapje een klein buideltje te maken. Hij vroeg aan mij of ik het op een bepaalde manier wilde stikken. Ik vroeg waarvoor hij het wilde gebruiken. Het moest een soort slaapzakje worden voor zijn cavia! Dat kon hij dan zo tegen zich aanhouden. Je moet er maar op komen. Een paar meisjes hadden de smaak ook te pakken en één van hen legde een lapje tegen elkaar om een tasje te maken, hengseltje eraan, en toen ik liet zien dat er door het indrukken van knopjes de mogelijkheid was om verschillende steken te maken, zigzag enz. was het helemaal een feest. Jammer genoeg moesten we natuurlijk opruimen, want de “juf” wilde naar huis!
Het was het laatste lesuur van de week, wel  een beetje rekbaar, dat wel, maar aan alles komt een eind, ook aan leuke dingen.

Zwemmen

Daarna heb ik Sinco bereid gevonden om mij met twee andere dames te begeleiden naar de zee. Ik had zo’n behoefte in lichaamsbeweging en de anderen ook. Eén van hen, was helemaal opgetogen dat ze weer eens buiten het hek kwam, ook al was het per auto!! Sommigen hebben daar erg behoefte aan, voor mij valt het alleszins mee. Voordat we hiernaartoe kwamen, dacht ik ook: wat vreselijk om achter een hek te moeten blijven, maar in de praktijk heb ik er geen moeite mee. Wel erg lastig als je wilt zwemmen dat je dan perse een man bij je moet hebben om je te beschermen. En Sinco is niet zo'n zwemmer (= heeft nooit zin). Over het algemeen zijn de jonge vrouwen en meisjes kwetsbaarder en trekken eerder vervelende mensen aan, maar toch, voor de zekerheid….
Het water was heerlijk koel toen we er in stapten en tijdens het zwemmen de perfecte temperatuur! Het was bewolkt, maar heerlijk.

Bewolkt maar heerlijk...

Het strand bestaat hier uit heel donker zand door de mineralen waaruit het is opgebouwd. Heel lang geleden was de kust beschermd door Mangrove bossen.
Deze bestaan uit bomen die in zeewater groeien met hun sterke vertakte wortels, maar deze Mangrovebossen zijn op de meeste plaatsen gekapt en verdwenen waardoor de kust heel kwetsbaar is geworden en elk jaar weer meters land in zee verdwijnen.

Mangrove zoals het de kust behoort te beschermen

Een beeld van het strand bij Hoskins..

Regen... een zegen of een ramp?

Overigens hebben we deze week, zeggen en schrijven slechts één dag gehad zonder regen. Voor de rest blijft het nog buiig en soms zijn het nog echte wolkbreuken. Dus wasjes buiten drogen gaat nog niet geregeld. Maar het wordt beter. In de omgeving langs de weg naar Kimbe zijn nog hele onderwater staande gebieden.  
Van sommige stammen horen we berichten dat mensen hun huizen hebben moeten verlaten omdat de rivier zo hoog staat, en wat misschien nog erger is, dat hun tuinen vernield zijn door het water en de voedselvoorziening in gevaar komt.

Gaat het deze week lukken?

We zijn nog steeds bezig een nieuwe laptop te kopen in Australie. Er is een flinke kans dat het deze week gaat lukken. Alle gulle gevers om dit mogelijk te maken: bedankt!

Recent

Vandaag (zondag) hebben we nieuwe foto's van onszelf gemaakt op verzoek van het thuisfront. Onze buurvrouw Tineke was zo vriendelijk om wat plaatjes te schieten, zichzelf opofferend in de moeilijkste posities om maar een mooi plaatje te maken. Bedankt!

Hartelijke groet van Sinco en Roelie

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!